De kabbalist Geert Kimpen "Hoe we met elkaar omgaan als mensen, Boekrecensie door W.M.F. Leuver Boek bestellen? Klik hier...
|
|
||
---|---|---|---|
Hoewel de recensie even op zich heeft laten wachten, heb ik het boek "De Kabbalist" van Geert Kimpen met veel genoegen gelezen. Het boek (inmiddels al weer de 3e druk) is prettig leesbaar. De manier waarop de hoofdstukken ingedeeld zijn lijkt willekeurig, maar wordt de oplettende lezer in de loop van het boek duidelijk. Wat het boek duidelijk van deze tijd maakt, is de wisselwerking met het digitale gebeuren: cursief gedrukte woorden verwijzen naar achtergrondinformatie op de website van de kabbalist en de arbeiderspers. (Dit is slechts een extra mogelijkheid en geen must om van het boek te genieten). Zoals op zijn website te lezen staat, verruilde Geert Kimpen van de ene dag op de andere zijn hectische bestaan als theatermaker voor de rust van de schrijftafel en begon zijn eigen zoektocht naar God. Dat hij zich daarbij helemaal gegeven heeft kun je terugvinden in zijn boek. Geert deed een diepgaand onderzoek naar de man die gedreven werd door een verlangen om te weten hoe het leven werkte, en om te weten dat áls God bestond, wie hij dan was. Hierdoor heeft Geert kans gezien een boek neer te zetten, dat niet alleen "een fictieve beschrijving is" maar waar wijsheden in verpakt zitten die aardig wat handvaten aanleveren om levensvragen te overdenken. Ik noem hierbij bij name de drang van Chaim om God in het aangezicht te zien, om God te zien als je gelijke. Hoef je niet slechts in de spiegel te kijken om God te kunnen zien? Zoals ik het begrepen heb, heeft Geert diezelfde drang, op zijn eigen wijze, gevoeld en vond hij Hem "aan de ontbijttafel". Het boek van Geert Kimpen is méér dan slechts een fictieve levensbeschrijving. Het boek biedt hoop, doordat het laat zien dat je geen heilige hoeft te zijn, en niet zonder fouten, om uiteindelijk tot inzicht (God) te komen. Sterker nog, het laat zien dat je door beide, ogenschijnlijk tegenovergestelde kanten van de medaille te ervaren, tot een totaal inzicht kunt komen. Al vrijwel in het begin van het boek wordt er op gewezen dat uitspraken tegenovergesteld kunnen zijn, en toch afkomstig uit dezelfde bron. Dat iets dat heel sterk gevoeld wordt vaak doorleefd moet worden en het doorleven van het ene het andere niet per definitie uitsluit. Hoewel de keuze, zoals die op het boek gepresenteerd wordt (tussen ultieme liefde of ultieme wijsheid) in het begin van het boek al gemaakt (of eerder afgedwongen) lijkt, blijkt later in het boek dat er geen echte keuze is en pas het vervullen van het (haast obsessieve) overgebleven verlangen en dus het doorleven daarvan, leidt tot werkelijke vervulling. De kabbalist is een boek dat je niet zomaar schrijft, maar waarvoor je toch wel enig inlevingsvermogen moet hebben. Of Geert hierbij baat heeft bij zijn theaterachtergrond, of dat hier andere elementen meespelen laat ik graag aan de verbeelding van de lezer over. Zoals hij zelf in zijn boek schrijft: "elke leraar leert wat hijzelf te leren heeft." Eén ding is zeker; net zoals Chaim Vital een schakel was in het bereikbaar maken van de kabbala, ben ik er van overtuigd dat Geert op zijn beurt ook een schakel vormt in dit geheel. Zoals Cordovero in het boek tegen Chaim zegt, is "alles wat je overkomt een betekenisvolle ervaring". Het lezen van het boek was voor mij -door omstandigheden veel later dan gepland- in ieder geval ook een betekenisvolle ervaring! Itschak Luria, is één van de hoofdpersonages uit De Kabbalist, en een historisch figuur. Toen hij een passage uit de Zohar uit kon leggen, waar Chaim zelf niet uitkwam, accepteerde Chaim Vital hem als zijn leraar. Chaim Vital werd uitverkoren zijn leer op te schrijven. Luria beïnvloedde met zijn denkbeelden en inzichten alle generaties Joden die na hem kwamen. Zijn graf is nog steeds een pelgrimsoord op de begraafplaats van Tsfat. Chaim Vital is de man die de kabbala ontsluierde. Hij schreef het geheim op van de geheime betekenis van iedere letter van de bijbel, wat voordien alleen voor mystici toegankelijk was, en van generatie op generatie doorgegeven werd. Aanvullend op dit onderwerp: ons artikel over de Bijbelcode
|
|||