Een dag in december

Leven met de dood van een kind

.... Dolores Thijs
Uitg. 2005 Mozaïek


Boekrecensie door W.M.F. Leuver

 

 


 
 

 

Ik heb het genoegen gehad om de schrijfster van dit boek te ontmoeten, nota bene een kleine 1500 km van huis. Bij mijn thuiskomst lag dit kleine boekje in de bus en ik bevestigde de ontvangst daarvan waarbij ik schreef dat ik het lezen van het boek nog even uit wilde stellen omdat dit een boek was wat je "niet even tussendoor ter hand neemt". Het lezen van een boek dat verhandelt over de dood van een zoon, heeft bij mij namelijk altijd een grote impact.

Pas na -eigenlijk al tijdens- het lezen van het boek zag ik de ironie hier van in. Alsof de moeder de keuze heeft gehad, "Nou, vanavond is het kerstavond, liever niet vandaag".

Zelf heb ik hierbij het idee dat dit inzicht meteen de grote kracht van dit kleine boekje weergeeft. Geen onnodige uitwijdingen en geen onnodige beeldspraken, maar een "no-nonsense, recht voor zijn raap" schrijfstijl versterkt de impact die een gebeurtenis als deze op je leven heeft. Door de manier waarop het geschreven is krijgt de lezer de kans om zich in te leven in de beleveniswereld van een moeder bij het verlies van haar kind.

Het boek weerspiegelt hoe de dood van een kind het leven verdeeld in een "ervoor en erna". Hoe waardevolle en vreugdevolle belevenissen, zoals het vieren van kerst met je gezin, hun oorspronkelijke betekenis verliezen. Hoe je gevoel in tweeën gedeeld wordt in verlangens en schuldgevoelens, die elkaar tegelijkertijd overlappen. Ik moet hierbij sterk denken aan de spreuk die ik boven een andere recensie geplaatst had en die mij bij het schrijven van deze onder ogen kwam: De enige manier om een proef af te leggen is die te ondergaan. Het is onvermijdelijk. (Australië op blote voeten). Maar welke proef? Wie kan een moeder verklaren wat het nut is van het verlies van haar kind?

Dolores laat ons een kijkje nemen in het leven kort voor de gebeurtenis, en neemt ons vervolgens mee in haar gedachtenwereld tijdens het eerste jaar hierna, dat ze zo treffend "het jaar nul" noemde. Dit is tevens de titel waar het boek in eerste instantie uitgegeven is. We zijn nu ruim 20 jaar verder en "Een dag in december" is de herziene uitgave, uitgebreid met het hoofdstuk "Naschokken". Hierin vertelt Dolores hoe het leven haar nogmaals "te pakken nam" toen ze net uit het dal begon te krabbelen. Hoe haar intense verdriet abstracter werd en ze leerde haar lot te aanvaarden. Maar ook hoe een andere dag in december een vreugdevolle betekenis aan haar leven toevoegde.

Dolores schroomt er niet voor ook haar negatieve gedachten te uiten, en doorbreekt daarmee de taboe die daar op rust. Ze beschrijft hoe de buitenwereld op haar overkwam en de hulpverlening voor haar gevoel tekortschoot. Hoe ze worstelde met haar tegenstrijdige gevoelens en inziet dat haar waarden en normen door deze schrijnende gebeurtenis sluipenderwijs veranderd zijn. Hoe ze daarnaast hulpeloos moest toezien hoe haar man en overgebleven kinderen een muur om zich heen bouwden, en daarachter worstelden met een probleem waar Dolores zelf ook niet op voorbereid was.

Wie zelf geen dierbare verloren heeft zal nooit werkelijk weten wat er in een ander omgaat. Wie wél een dierbare verloren heeft ook niet, want ieder ervaart zijn verlies anders en een eigen verlies heeft altijd een andere impact dan het verlies van een ander.

Wie de dood (van een kind) van dichtbij heeft meegemaakt zal in dit boek diverse gevoelens en gedachtegangen (en de schuldgevoelens die daarmee gepaard gaan) herkennen en misschien het gevoel hebben hierin niet alleen te staan. Het lezen van dit boek kan tevens leiden tot begrip van de processen die iemand na een ingrijpend verlies doormaakt.


Boek bestellen? Klik hier.....

Achter in het boek staat het adres van VOOK, de vereniging van ouders van een overleden kind. Ik wil hier echter eveneens de URL vermelden: www.vook.nl

Neem ook eens een kijkje op de website van Dolores: doloresthijs.nl
 
 
Terug naar Menu