De Cyclus van leven en dood

Thea Terlouw


Uitg. 2001 Petiet

Boekrecensie door W.M.F. Leuver

Boek bestellen? Klik hier...

 

 
 

 

Voor mensen die zich nog nooit verdiept hebben in het 'leven na de dood', kan dit boek als troost worden ervaren en eventueel de angst voor de dood weg nemen, wat ook de intentie van dit boek schijnt te zijn.

Voor de minder goedgelovigen onder ons kan het boek op zijn minst gezien worden als een prettig leesbare roman. We moeten daarbij dan wel voor ogen houden dat het boek is niets meer of minder is dan een interpretatie, wat men geneigd is te vergeten door de toon waarin het boek is geschreven. De waarschuwing dat ieder levensverhaal anders is, en we vooral op moeten letten 'niet te generaliseren' had ik dan ook liever vóór in het boek of op de cover geplaatst willen zien.

In tegenstelling tot wat er in het voorwoord van Rob Behr staat te lezen, heb ik het boek niet in één adem uit kunnen lezen. Waarschijnlijk omdat ik zo-wie-zo steeds meer moeite heb met het feit dat vele channelingen, zoals ook in dit boek, gepresenteerd worden als hét beeld van onze "ware afkomst", gechanneld door "op aarde geïncarneerde Goddelijke werkers".

"Dierbaren, die ons zijn voorgegaan", interpreteren in Thea's boek hún levens hier op aarde, hún overgang en de tijd die ze nu doorbrengen in de realiteit waarin ze zijn 'thuisgekomen'." Bij dit thuiskomen wordt een beeld geschapen dat door hen ervaren wordt als dé werkelijkheid, waarbij blijkt dat ze misschien wel in een andere werkelijkheid leven, maar nog steeds aardgebonden ervaren.

Het leven zoals dat in het boek geschetst wordt, is een duidelijk voorbeeld van een manifestatie van een eigen geschapen werkelijkheid en slechts een voorbode van één deel van onze mogelijkheden wanneer wij weer bewuster over onze volledige potentie beschikken. Ik kan me dan ook niet onttrekken aan de indruk dat de werkelijkheid, zoals die in het boek gepresenteerd wordt, nog steeds ervaren wordt in de dualiteit die men claimt te zijn ontstegen. Er wordt gesproken over 'status' en 'hiërarchieën' en zelfs verplichtingen (er wordt zelfs gesproken over 'veranderde overgangswetten', waardoor voor iedere overledene de verplichting opgelegd wordt om na de overgang hun levensboek te lezen). Iedere 'negatieve' ervaring wordt direct 'verklaard' als gevolg van eerdere 'negatieve' handeling(en). Het gevaar hierbij is dat de intentie, waarmee het boek geschreven is, zijn doel voorbijschiet en in het streven naar het wegnemen van angst voor de dood, juist angst voor het léven geschapen wordt.

Karma wordt in 'de cyclus van leven en dood' ervaren als 'bevrijding', 'inzicht' en inlossen van schuld. De bevrijdende visie op karma zoals die in het boek gepresenteerd wordt komt bij mij dan ook eerder over als een inperking van onze vermogens. Karma wordt hier nog steeds benaderd als een manier om pijn en leed als 'rechtvaardiging' te zien van een onvermogen het huidige leven op aarde te aanvaarden voor wat het is; een reflectie van onze eigen scheppingskracht en de manier waarop wij die wensen te ervaren.

Hoewel er in dit boek een breder beeld van de werkelijkheid gepresenteerd wordt, ontbreekt m.i. een werkelijke diepgang. Bovendien komt het nogal vreemd op mij over dat Thea uit naam van 'anderen' zichzelf een bepaalde spirituele status aanmeet. Ik vind het dan ook jammer dat zij haar eerste boek heeft geschreven vanuit de visie van die 'anderen', wat tevens meerdere malen resulteert in het (onnodig?) vervallen in herhalingen. Thea's persoonlijke visies, die ter aanvulling in het boek geplaatst zijn, geven blijk van een grotere potentie.

Werkelijke kennis en wijsheid ligt bij mijn weten in het besef dat we zelfs een stapje verder kunnen gaan door ons te realiseren dat het in onze vermogens ligt een werkelijkheid te creëren die voorbijgaat aan het maken van onderscheid en het 'oplossen van karma'. Beseffen dat angst voor de dood eigenlijk angst voor het leven is. Het leven naar onze volledige potentie.

Als we wérkelijk de overstap willen maken naar een 'hoger plan', wordt het dan niet eens hoog tijd om naast onze vastgeroesteen meestal opgelegde denkpatronen, ook uit de cyclus van 'leven en dood' te stappen en wezenlijk het vertrouwen in onze afkomst te herstellen?

 


 
 
Terug naar Menu