|
Australië,
op blote voeten Boekrecensie door W.M.F. Leuver |
'De
enige manier om een proef af te leggen is die te ondergaan. Het is onvermijdelijk'.
Marlo Morgan is een Amerikaanse arts. Gesteld op haar luxe en comfort (ze beschrijft zichzelf als het stadse-schuimbadtype), vertrekt opgedoft en op haar manier voorbereid naar de geplande bijeenkomst. Deze bijeenkomst bleek echter een walk-about, een trektocht van drie maanden op blote voeten door de outback van Australië. Iets wat ze geheel niet verwacht had en waar ze dus ook totaal niet voorbereid was. Zolang ze zich kan herinneren, voelde ze zich aangetrokken tot dit werelddeel en verslond ze alle boeken die ze over dit landdeel kon vinden. Een drang, die bij nader inzien voortkwam uit een overeenkomst die voor haar geboorte werd gemaakt op het hoogste niveau van haar eeuwige wezen en die nu door deze bijeenkomst werd voltrokken. De opgedane wijsheid en informatie die ze overhield aan de barre trektocht stond in geen verhouding met de zgn. boekenwijsheid. Haar eigen boek heeft ze geschreven om ons een stukje van de wijsheid van het Echte Volk aan te reiken. Deze Ouden hopen dat wij in staat zullen zijn onze materiële bezittingen te herwaarderen en dienovereenkomstig aan te passen. De gebruikte analogie voor jus en glazuur zijn treffend en heel herkenbaar. De Ouden zijn er van overtuigd dat wij de waarheid wel kennen, maar die hebben begraven onder "een dikke, gekruide laag gemakzucht, materialisme, onzekerheid en angst (Jus). Bijna elke seconde van het bestaan wordt besteed aan het maken van oppervlakkige, kunstmatige, tijdelijke, goed-smakende en fraai-uitziende dingen (Glazuur) en sporadisch aan de ontwikkeling van het eeuwig leven." De tocht die begon met het (zowel symbolische als daadwerkelijke) afleggen van voor haar waardevolle en noodzakelijke bezittingen, eindigde in het inzicht en de ervaring om niet langer te hechten aan uiterlijke zekerheden. "Bezit wekt angst op en hoe meer dingen je bezit, hoe banger je bent en ten slotte leef je je leven alleen om het bezit." Marlo leert dat het heelal is geschapen volgens een bepaald plan dat nog steeds in ontwikkeling is. Ze leerde het verschil tussen een leven in angst, en een leven in vertrouwen. Het vertrouwen op de spirituele leiding die in haar leven was gekomen en die bereikbaar is voor ieder individu. Er is overvloed, overal en voor iedereen, als we bereid zijn om te ontvangen én om te geven. Het boek is prettig en makkelijk leesbaar geschreven. Voor degenen die dat willen kan het ervaren worden als een stukje fictie en ontspanning. Zoals Marlo zegt: "Je kunt er van genieten en ervan wegwandelen, zoals na iedere goede voorstelling. Als je daarentegen iemand bent die de boodschap verstaat, dan zal deze luid en duidelijk overkomen. Je kunt het voelen in je hart, hoofd en merg van je beenderen." De enige manier om deze proef af te leggen, is het te ondergaan! Door open te staan voor de respectvolle manier waarop het Echte Volk met de natuur omgaat, kun je leren weer te luisteren naar de hartklop van jezelf en moeder aarde. Het begrijpen van die hartklop wil zeggen: beter begrijpen wat mens-zijn betekent. Op een gegeven moment spreekt Marlo ze het bekende gebed van berusting uit; "God geef me de berusting om de dingen te accepteren die ik niet kan veranderen, de moed om de dingen te veranderen als ik dat kan en de wijsheid om onderscheid tussen die twee te maken."
Ik
zou graag willen besluiten met een paar woorden van hoop: Uitg. 1995 Bruna: ISBN: 90-229-8210-6, NUGI 380 |